Πρόληψη οστεοπόρωσης με μια ακίνδυνη εξέταση στο αντιβράχιο (χέρι).

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Μία περιοχή του οργανισμούπου  διατρέχει μεγάλο κίνδυνο κατάγματος, από οστεοπόρωση, είναι ο καρπόςμας. Είτε αριστερό είτε δεξί αντιβράχιο μπορούν να υποστούν κάταγμα με πολύ απλότρόπο, αναίτια, αν η οστεοπόρωση έχει προχωρήσει ιδιαίτερα.

Τα κατάγματα του κάτω πέρατος της κερκίδος είναι απότα πλέον συχνά στο ανθρώπινο σώμα. Συνηθίζεται να ονομάζονται κατάγματα Colles,από το όνομα του ιατρού του 18^ου αιώνα που πρώτος  περιέγραψεμια κατηγορία των καταγμάτων αυτών.

Η συχνότηταεμφανίσεως τους είναι σύμφωνα με διεθνείς αναφορές 2.5 κατάγματα ανά 1000κατοίκους. Οι γυναίκες μέσης και μεγάλης ηλικίας έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα ναυποστούν τα κατάγματα αυτά, καθώς η οστεοπόρωση που εμφανίζουν καθιστούν ταοστά περισσότερο ευαίσθητα

Τα κατάγματα τηςκερκίδος αποτελούν σημαντικές κακώσεις καθώς η πώρωση τους σε πλημμελή θέσηοδηγεί σε απώλεια της λειτουργικότητας του χεριού καθώς εμφανίζεται πόνος,δυσκαμψία και μείωση της δύναμης του χεριού. Σημαντικότερη είναι η επίπτωσηστις περιπτώσεις των ψευδαρθρώσεως των καταγμάτων αυτών.

Η διεργασία που διατηρείαφενός τη φυσιολογική δομή και σύσταση του ώριμου οστίτη ιστού καιαφετέρου την ομοιοστασία του ασβεστίου του οργανισμού, είναι η ανακατασκευήή οστική αναδόμηση. Παρά το ότι είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι κάτιτόσο σκληρό και δυνατό όπως το οστό είναι μια ουσία στερεά καισταθερή, στην πραγματικότητα είναι ένας ιστός που μεταβάλλεται σταθερά.∆εν αποτελείται από μια μοναδική ουσία. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποιοστού:

         Το ινώδες οστό (δοκιδώδεςή πορώδες) είναι η σπογγώδης, μεταβολικά ενεργός εσωτερική ουσία ηοποία περιλαμβάνει περίπου το 20% ολόκληρου του σκελετού και αποτελείταιαπό δοκίδες. Αυτές χρησιμεύουν ως χώρος αποθήκευσης των κρυστάλλωνασβεστίου και φωσφόρου.

         Το φλοιώδες οστό, πουονομάζεται επίσης και συμπαγές, αποτελεί το υπόλοιπο 80% το λεπτότερο,μαλακότερο εξωτερικό περίβλημα. Αιμοφόρα αγγεία και νεύρα διαπερνούν τονοστέινο ιστό ο οποίος εμποτίζεται με μέταλλα, κυρίως ασβέστιο καιφώσφορο.

Μετά την ηλικίαπερίπου των 30 ετών, η ισορροπία αυτή διαταράσσεται προς την πλευρά της οστικήςαπορρόφησης, με αποτέλεσμα να καταγράφεται μία απώλεια οστικής μάζας ίση με 3%με 5% ανά δεκαετία, και με δυνητική εγκατάσταση οστεοπόρωσης. Η οστική αυτήαπώλεια αφορά όχι μόνο στη μείωση του αριθμού των οστικών δοκίδων τουσπογγώδους οστού, αλλά και στην ελάττωση του πάχους τους και στη διαταραχή τηςαρχιτεκτονικής του. Η απώλεια αυτή είναι σαφώς μεγαλύτερη στις γυναίκες, στιςοποίες σχεδόν τριπλασιάζεται στα πρώτα 10 χρόνια μετά την εμμηνόπαυση, για ναεπιστρέψει στο ρυθμό του 0,4% κάθε έτος μετά από αυτά.

Τα οστά τουαντιβραχίου περιέχουν περισσότερο σπογγώδες οστό όσο πλησιάζουμε προς τονκαρπό ενώ κεντρικότερα αποτελούνται από περισσότερο φλοιώδες οστό.

Κάνοντας λοιπόνοστική μέτρηση στα οστά του αντιβραχίου μπορούμε να διαπιστώσουμε τηνκατάσταση και του φλοιώδους και του σπογγώδους οστού. Η μέτρηση της οστικήςπυκνότητας του αντιβραχίου είναι η πιο αξιόπιστη εξέταση σε γενικευμένη οστεοπόρωσηκαι από την εξέταση της σπονδυλικής στήλης και από την εξέταση του ισχίου. Αυτόσυμβαίνει γιατί η εξέταση της σπονδυλικής στήλης επηρεάζεται πάρα πολύ από τα άλαταπου μπορεί να υπάρχουν στους σπονδύλους (οστεόφυτα) και από την παραμόρφωση τωνσπονδύλων είτε από τα μικροκατάγματα της οστεοπόρωσης είτε απόσκολίωση. Το ίδιο επηρεάζεται η εξέταση στο ισχίο που και σε αυτό επικάθονται οστεόφυτακαι πολλές φορές ο ασθενής δεν μπορεί να το ανοίξει σωστά λόγω πόνων το πόδι του,όπως πρέπει, για να γίνει σωστά η εξέταση.

Από την άλλη είναιη πιο παραμελημένη εξέταση στην οστεοπόρωση επειδή η πλειοψηφία των μηχανημάτωνπου είναι εγκατεστημένα στην χώρα μας δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουναυτήν την εξέταση.

Για να μπορέσουμενα διαπιστώσουμε σε τι κατάσταση είναι τα οστά του αντιβραχίου η πιο ενδεικτικήεξέταση είναι η μέτρηση οστικής πυκνότητας του αντιβραχίου.

  

Η μέτρηση οστικήςπυκνότητας του αντιβραχίου δεν χρειάζεται προετοιμασία. 

H εξέταση γίνεταισε όλο το μήκος του αντιβραχίου και συγκεκριμένα από την κερκιδoωλενική εντομή καικεντρικά. H μέτρηση γίνεται και στην κερκίδα και στην ωλένη. Υπολογίζεται η οστικήπυκνότητα στο ύψος της κερκιδοωλενικής εντομής (σπογγώδες οστούν) και στο 1/3 τουαντιβραχίου (φλοιώδες οστούν) καθώς και σε ενδιάμεσες περιοχές (σπογγώδες και φλοιώδεςοστούν). 
H μέτρηση, αν δεν συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, πρέπει να γίνεται πάνταστο μη επικρατούν χέρι του ασθενούς, δηλαδή σε δεξιόχειρα άτομα να γίνεται στο αριστερόχέρι.


H άμεση μελέτητου αντιβραχίου επιτρέπει την ανίχνευση της πρώιμης εμμηνοπαυσιακής οστικήςαπώλειας και τη δυνατότητα ισχυρής πρόβλεψης κατάγματος του αντιβραχίου.


  

Είναι πολύ σημαντικόνα γίνεται έλεγχος οστικής πυκνότητας στο αντιβράχιο, μια περιοχή που επηρεάζεταιπάρα πολύ από την οστεοπόρωση και παθαίνει πολύ εύκολα κατάγματα. Βλέπονταςπόσο προχωρημένη είναι η οστεοπόρωση σε αυτό το σημείο ο γιατρός μπορεί να ενισχύσειτην θεραπευτική αγωγή για να δυναμώσει σε αυτό το σημείο την αντοχή των οστών. Επίσηςέχοντας αυτήν την γνώση χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα στην περίπτωση πουασκούμαστε ή κάνουμε βαράκια.

ΠΗΓΗ: Α. Γιατζίδης,Ξ. Τσούκαλης, Β. Σκουτέλας, Η μετρήση οστικής πυκνότητας με την μέθοδο DEXA,1996, MEDLABIATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

1:56 π.μ.