25 Απριλίου 2012: Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησηςκατά του Θορύβου
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας ευαισθητοποίησηςκατά του Θορύβου 25 Απριλίου 2012 το Ελληνικό Ινστιτούτο Ακουστικήςανακοινώνει τα εξής :
Οι θόρυβοι τουπεριβάλλοντος (κυκλοφοριακοί, βιομηχανικοί και πάσης φύσεως μηχανολογικοί) οιοποίοι οφείλονται σε ποικίλες δραστηριότητες (οικονομικές, οικιακές, αναψυχής)προκαλούν σοβαρές ενοχλήσεις, η έκταση και η βαρύτητα των οποίων ποικίλλουνανάλογα με την απόσταση της πηγής, τα συχνοτικά χαρακτηριστικά και την διάρκειατης όχλησης, καθώς επίσης και την τοπογραφία, την πολεοδομική οργάνωση μιαςπεριοχής. Ως θόρυβος προσδιορίζεται ο μη επιθυμητός ή δυσάρεστος εξωτερικόςήχος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και όπως έχουν αποκαλύψει πολυάριθμεςέρευνες της κοινής γνώμης, διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες τα τελευταία 50χρόνια στις αστικές περιοχές, ο θόρυβος (ανεξαρτήτως σύνθεσης καιπροέλευσης) ιεραρχείται ως το σημαντικότερο πρόβλημα άνεσης.
Όπως έδειξε ηπρόσφατη έρευνα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) («Burden of diseasefrom environmental noise : Quantification of healthy life years lost inEurope», WHO), η ηχορύπανση έρχεται δεύτερη (μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση)στην κατάταξη των περιβαλλοντικών κινδύνων για την υγεία. Σύμφωνα με τηνέρευνα, η έκθεση στον θόρυβο είναι μια ύπουλη διαδικασία της οποίας οι άμεσεςκαι μακροπρόθεσμες συνέπειες δεν είναι ούτε ορατές, ούτε αναγνωρίσιμες, αλλά ωστόσουποσκάπτουν συστηματικά την υγεία και διογκώνουν τα μη υγιή προσδόκιμα χρόνιαζωής των πολιτών της Ευρώπης. Η διαρκής και μακροχρόνια έκθεση των ανθρώπων σεθορυβώδη περιβάλλοντα προκαλεί σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, πρόσκαιρες ήπαραμένουσες βλάβες της ακοής, ενοχλήσεις (ναυτία, ζάλη, πονοκεφάλους),διαταραχές ύπνου και μαθησιακές δυσλειτουργίες. Ο θόρυβος προσβάλει τιςευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού (1η και 3η ηλικία, άτομα σε ανάρρωση, έγκυες),αλλά και τις παραγωγικές ηλικίες. Η ηχορύπανση εξελίσσεται σε πρόβλημα δημόσιαςυγείας για τους κατοίκους και τους διαχειριστές πολιτικής στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά τιςεκτιμήσεις της ΠΟΥ, στη Δυτική Ευρώπη χάνονται κάθε χρόνο συνολικά 1.000.000υγιή έτη προσδόκιμης ζωής από κυκλοφοριακούς θορύβους. Αυτή η εκτίμηση είναισυντηρητική, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία από τα ανεξάρτητα ευρωπαϊκάκράτη, ούτε για το σύνολο των ηχητικών οχλήσεων, επομένως δεν είναι εύκολος οσυνολικός ευρωπαϊκός απολογισμός του προβλήματος. Η ακριβής αποτίμηση τωνσυνεπειών της ηχορύπανσης περιπλέκεται από την έλλειψη σταθερής προοπτικής στηναντιμετώπιση του προβλήματος, τις επιμέρους εθνικές δυσκολίες των ελέγχων καιστα ασαφή κριτήρια αξιολόγησης των μακροπρόθεσμων συνεπειών της. Ταυτόχρονα ηδιαδικασία επιμερισμού των βλαβών από την ηχορύπανση σε εθνικό, περιφερειακό ήαστικό επίπεδο αναφοράς πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα όρια ακρίβειας και τιςαβεβαιότητες των υπολογιστικών μοντέλων της έρευνας.
Ειδικά, όσοναφορά στα παιδιά, η έκθεση στον θόρυβο κατά την κρίσιμη σχολική ηλιακή επιφέρειβλάβες στη μνήμη και στις εκπαιδευτικές επιδόσεις τους, καθώς αποδείχτηκε ότι,οι ηχητικές επιβαρύνσεις επηρεάζουν τις δεξιότητες που αφορούν την κατανόησητου γραπτού λόγου, την απομνημόνευση και την προσήλωση.
Από το 1999 ηΠΟΥ δημοσιοποίησε έκθεση για τις συνέπειες του περιβαλλοντικού θορύβου, τασυμπεράσματα της οποίας υιοθέτησαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Κομισιόν μετην οδηγία 2002/49/EC συστήνοντας να δημιουργηθεί κοινή βάση αντιμετώπισης τωνπροβλημάτων θορύβου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω σε τρεις (3) άξονες :
• μέτρηση τηςέκθεσης και των επιπτώσεων του θορύβου με κοινές μεθόδους,
• εκπόνηση σχεδίωνδράσης από τα κράτη μέλη,
• δημόσιαενημέρωση για τον περιβαλλοντικό θόρυβο και τις συνέπειες του
Σχετικά, ήδη από2009, η Ε.Ε προσδιόρισε ως ανώτατο όριο έκθεσης στο θόρυβο κατά τη διάρκεια τηςνυχτερινής ανάπαυσης τα 40dB(A) και πρότεινε στα νέα κράτη μέλη να υιοθετήσουνως άμεσο, ενδιάμεσο στόχο δράσης το όριο των 55dB(A). Με βάση τα παραπάνωευρωπαϊκά κεκτημένα, η συνέχιση της ελληνικής θεσμικής υστέρησης, αλλά και ηαξιολόγηση των εφαρμοζόμενων πρακτικών σε επίπεδο Περιβαλλοντικής Ηχοπροστασίαςκαι Κτιριακής Ακουστικής αποκαλύπτει το ανοχύρωτο πλαίσιο της σύγχρονηςελληνικής πραγματικότητας. Σύμφωνα με τον Ελληνικό Κτιριοδομικό Κανονισμό (άρθρο12) όλα τα κτίρια, ανάλογα με τη χρήση και την περιοχή που βρίσκονται,οφείλουν να πληρούν ορισμένα βασικά κριτήρια ακουστικής άνεσης,εξασφαλίζοντας τις αντίστοιχες παραμέτρους εσωτερικής ησυχίας –ηχομονωτικής ικανότητας (με βάση τις κατά περίπτωση δεδομένες ελάχιστεςτιμές στάθμης θορύβου). Όμως αυτή η γενική, κανονιστική διατύπωση είναιστην πραγματικότητα απατηλή:
• από το 1989,εξακολουθεί να εκκρεμεί η θεσμοθέτηση των αστικών περιοχών στις οποίες θαισχύουν οι διατάξεις της ακουστικής άνεσης Α` ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ (δηλαδή, εξεπαγωγής το σύνολο της επικράτειας συνεχίζει να εντάσσεται στηνχαμηλότερη κατηγορία),
• το ισχύονθεσμικό πλαίσιο για την έκδοση οικοδομικών αδειών, δεν υποχρεώνει τουςΜελετητές – Κατασκευαστές – Ιδιοκτήτες των ανεγειρόμενων ήεπισκευαζόμενων οικοδομών να υποβάλλουν τεύχος Μελέτης Ηχομόνωσης(δηλαδή δεν υφίσταται προληπτικός τεχνικός έλεγχος),
• ταυφιστάμενα, επισκευαζόμενα ή ανεγειρόμενα κτίρια δεν υποχρεούνται νασυμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του άρθρου 12, ούτε ως προς την ακουστικήάνεση Β` ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ.
Ουσιαστικά, μετις τρέχουσες διαδικασίες παραγωγής κτιρίων, ο Κτιριοδομικός Κανονισμός, όσοναφορά στην Ηχομόνωση, δεν ισχύει : δεν κατοχυρώνει την τεχνική αρμοδιότητα τωνΜελετητών, δεν προσδιορίζει την ευθύνη των Κατασκευαστών, ούτε εξασφαλίζει τηνακουστική άνεση των Χρηστών-Ενοίκων. Αντίθετα, μέσα από ένα επιστημονικά ατελήκαι διοικητικά αδιαφανή λαβύρινθο διοικητικών εγκυκλίων και διατάξεων (του πρώηνΥπουργείου Βιομηχανίας, των Υγειονομικών Υπηρεσιών ή της ΑστυνομικήςΑρχής) τα θέματα της Ηχοπροστασίας ανάγονται στην εφαρμογήκατασταλτικών μέτρων κατόπιν έγκλισης (δηλαδή είναι μη αυτεπάγγελτααδικήματα) και μόνο ύστερα από αυτοψία (τεχνική ή και εμπειρική).
Τοαποτέλεσμα αυτής της καθημερινής πρακτικής συσσωρεύει (τουλάχιστον για ταεπόμενα 60 χρόνια του κύκλου λειτουργίας των νέο-ανεγειρόμενων οικοδομών) έναακουστικά ακατάλληλο κτιριακό απόθεμα. Ενώ η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται ήδηστο στάδιο της εφαρμογής ενός δεύτερου, βελτιωμένου Κανονισμού ΕνεργειακούΣχεδιασμού Κτιρίων (ΚΕΝΑΚ), φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες τηςηχορύπανσης, ωσάν να μην εντάσσεται το πρόβλημα της αντιμετώπισης του θορύβουστις κυβερνητικές εξαγγελίες για «πράσινη ανάπτυξη». Η διατήρηση τηςυφιστάμενης κατάστασης και οι καθυστερήσεις στην εναρμόνιση με τις σχετικέςΟδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το θόρυβο βλάπτουν σοβαρά την υγεία τωνελλήνων πολιτών, καθώς με τη συνέχιση της παραγωγής κτιρίων χαμηλής ή άγνωστηςακουστικής ποιότητας, καθηλώνονται σε συνθήκες υποβαθμισμένης οικιστικήςάνεσης.
Παράλληλα,το κοινό δεν φαίνεται ενημερωμένο για τις βλαβερές συνέπειες της έκθεσής τουστο θόρυβο με αποτέλεσμα συνειδητά ή ασυνείδητα να εκτίθεται συνεχώς σε υψηλάεπίπεδα θορύβου (π.χ. σε κέντρα διασκέδασης) να συμβάλλει με τη σειρά του στηναύξηση των επιπέδων περιβαλλοντικού θορύβου (π.χ. οδηγώντας θορυβώδη μέσαμετακίνησης, ή χρησιμοποιώντας υψηλά επίπεδα έντασης της μουσικής στο σπίτι ήστους χώρους διασκέδασης) και να μην λαμβάνει τα ενδεδειγμένα μέτρα αποφυγήςτου θορύβου όταν το ίδιο ασχολείται με την ανέγερση οικοδομών ή χώρων εργασίας.
ΤοΕλληνικό Ινστιτούτο Ακουστικής κάνει έκκληση αφ’ ενός μεν στην ΕλληνικήΠολιτεία να αφουγκραστεί την αγωνία των πολιτών και των τεχνικών για τιςαυξανόμενες αρνητικά επιπτώσεις του θορύβου και σε συνεργασία με την κοινότητατων Ελλήνων επιστημόνων που ασχολούνται με την ακουστική να θεσπίσει όλα εκείνατα μέτρα που θα οδηγήσουν την ποιότητα ζωής των Ελλήνων σε καλύτερα επίπεδα σεό,τι αφορά τον θόρυβο, αφ’ ετέρου δε στο κοινό να συνειδητοποιήσουν τιςαρνητικές συνέπειες της έκθεσής των πολιτών στον θόρυβο και να συνδράμουν απότην δική τους την πλευρά στην μείωση των εκπομπών θορύβου αλλά και στηνεφαρμογή των μέτρων καταπολέμησής του.
Επιμέλεια Κική Τσεκούρα, medlabnews.gr
Πηγή
| ΕΛ.ΙΝ.Α. | |
| Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας | |
| Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών | |
| Τ.Θ. 1385, 711 10 Ηράκλειο Κρήτης |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου