Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr
Οι όγκοι ήπατος διακρίνονταισε καλοήθεις και κακοήθεις. Οι καλοήθεις όγκοι του ήπατος είναι σχετικάσπάνιοι. Καλύπτουν το 8% των ηπατικών νεοπλασιών. Η ανακάλυψή τους σχεδόν πάνταείναι τυχαία συνήθως σε απεικονιστικό έλεγχο (π.χ. υπερηχογράφημα ήπατος).
Υπάρχουνδιάφοροι τύποι των καλοηθών όγκων του ήπατος:
- Τα αιμαγγειώματα
- Οι οζώδειςυπερπλασίες (αμαρτώματα)
- Τα αδενώματα
Αιμαγγειώματα
Eίναι οπιο κοινός τύπος των καλοηθών όγκων του ήπατος. Αρχίζουν στα αιμοφόρα αγγεία.Οι περισσότεροι από αυτούς τους όγκους δεν προκαλούν συμπτώματα, δεν χρειάζονταιθεραπεία. Μερικοί μπορεί να αιμορραγούν και να πρέπει να αφαιρεθούν. Το αιμαγγείωμαείναι συχνό (2 έως 5% του πληθυσμού). Είναι πιο συχνό στις γυναίκες (2 / 3 τωνπεριπτώσεων). Το μέγεθός τους είναι γενικά σταθερό και μικρότερο από 4 cm. Ποτέδεν εκφυλίζονται. Είναι πολλά στο 50% των περιπτώσεων. Είναι σχεδόν πάνταασυμπτωματικό και ανακαλύπτεται τυχαία. Οι εξετάσεις του ήπατος είναιφυσιολογικές. Το αιμαγγείωμα με μέγεθος μεγαλύτερο από 4 cm μπορεί ναγίνει συμπτωματικό και να περιπλέκεται από θρόμβωση ή αιμορραγία γύρω απότον όγκο (μερικές φορές υπάρχει έντονος πόνος). Υπάρχουν επίσης γιγάντιεςμορφές. Η πιο σοβαρή επιπλοκή που είναι και σπάνια, είναι ηενδοπεριτοναϊκή αιμορραγία στα επιφανειακά αιμαγγειώματα.
Τα αιμαγγειώματα είναικαλοήθης όγκοι που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δημιουργούν προβλήματακαι δεν χρειάζονται αντιμετώπιση. Μας απασχολούν μόνο εφόσον προκαλούν σοβαράσυμπτώματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εάν η γενική κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει, μελετάται η δυνατότηταχειρουργικής αφαίρεσης όπου είναι εφικτό, Συνιστάταισε μεγάλα αιμαγγειώματα με διάμετρο 5-6 cm και πάντα συνυπολογίζονται για τηνθεραπεία τους α) η θέση του αιμαγγειώματος β) η ηλικία και γ) η γενικήδραστηριότητα του ατόμου. Η συνήθης θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τονεμβολισμό του αιμαγγειώματος με εκλεκτική αρτηριογραφία. Σε περίπτωση αποτυχίαςτου εμβολισμού και υποτροπής του αιμαγγειώματος όπως και συμβαίνει σεαιμαγγειώματα μεγάλων διαστάσεων, συνιστάται ακτινοθεραπεία με σκοπό σμίκρυνσητου όγκου ώστε να επακολουθήσει χειρουργική αφαίρεσή του.
Οζώδεις εστιακέςυπερπλασίες (αμαρτώματα)
Η εστιακή οζώδης υπερπλασίατου ήπατος είναι μια καλοήθης πάθηση που δεν εξελίσσεται ποτέ προς κακοήθεια.Είναι δύο φορές συχνότερη στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες και εμφανίζεταισυνήθως σε άτομα άνω των 4 ετών. Και σε αυτή τη περίπτωση η χρήση τωναντισυλληπτικών ενοχοποιείται για την ανάπτυξη του όγκου. Αφορά συνήθως όγκουςσαφώς περιγεγραμμένους μεγέθους 2-3 εκατοστά. Όγκοι μεγέθους 4-7 εκατοστά είναι πιο πιθανόν να εμφανίσουν συμπτώματα. Στο 8% είναι μονήρηςενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι πολλαπλοί.
Συνήθως μονήρειςσχηματισμοί μικρής διαμέτρου. Αποτελούνται ιστολογικά από ομάδες ηπατικώνκυττάρων, με παρουσία χολαγγείων, αιμοφόρων αγγείων και συνδετικού ιστού. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουναρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνωκοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύσπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα
Θεραπεία: Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουναρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνωκοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύσπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα
Εγχειρητική αφαίρεση.Θεραπευτικά αλλά και δια διαγνωστικούς σκοπούς του μορφώματος σε υγιή όρια.
Αδενώματα
Το αδένωμα του ήπατοςεμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες και φαίνεται να σχετίζεταιάμεσα με την μακροχρόνια λήψη αντισυλληπτικών φαρμάκων. Στη δημιουργία των αδενωμάτων έχουν ενοχοποιηθεί τα παράγωγαπρογεστερόνης και οιστρογόνων. Το μέγεθος του κυμαίνεται από 2 – 15εκατοστά. Στις περισσότερες περιπτώσεις αρχίζουν να δίνουν συμπτώματαόταν το μέγεθος του ξεπεράσει τα 8 εκατοστά. Τα δύο τρίτα από αυτά είναιμονήρεις όγκοι, ενώ στο υπόλοιπο ένα τρίτο είναι πολλαπλοί.
Παρόλο που τα αδενώματα είναικαλοήθεις όγκοι, υπάρχει και ή πιθανότητα να υποστούν κακοήθη εξαλλαγή και αυτότο ενδεχόμενο πρέπει να ελέγχεται σχολαστικά σε κάθε περίπτωση.
Οι μισοί ασθενείς περίπουείναι ασυμπτωματικοί. Τα αδενώματα έχουν μία τάση να αιμορραγούναυτόματα ή μετά από κάποιο τραυματισμό. Η αιμορραγία μπορεί να είναι μέσαστον όγκο, ή μέσα στην κοιλιά. Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι οξύκοιλιακό άλγος στο άνω δεξιό τμήμα της κοιλιάς κάτω από τα πλευρά και ανάλογαμε το μέγεθος της αιμορραγίας μπορεί να καταλήξει σε αιμορραγικό shock
Τα αδενώματααυτά φέρουν μεγάλο αριθμό αγγείων και η συνήθης επιπλοκή τους είναι αιμορραγία.Η αιμορραγία συνήθως κάτω από την κάψα του αδενώματος αλλά σε ποσοστό 35%εκδηλώνεται με εικόνα αιμοπεριτοναίου1. Εξαλλαγή των αιμαγγειωμάτων είναιεξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία: Κάθε αδένωμα που αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα θα πρέπει ναχειρουργείται. Στις περιπτώσεις που αιμορραγούν μπορεί να απαιτηθεί επείγουσαχειρουργική παρέμβαση για να σωθεί η ασθενής.
Έχει παρατηρηθεί ότι σεγυναίκες με αδενώματα που λαμβάνουν αντισυλληπτικά, μετά την διακοπή τηςαγωγής μπορεί να υποστραφούν και να εξαφανιστούν. Σε ασυμπτωματικές ασθενείς μεόγκους μικρότερους από 6 εκατοστά, συνιστάτε αναμονή και παρακολούθηση μεαξονικές τομογραφίες και υπερηχογράφημα. Σε περίπτωση αύξησης του μεγέθουςυπάρχει ένδειξη για χειρουργική αφαίρεση.
Η πιθανότητα ένας όγκοςπου θεωρούμε αδένωμα να είναι τελικά καρκίνος είναι πολύ σημαντική και θαπρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη στη λήψη αποφάσεων.
Οι όγκοι που είναι μεγαλύτεροιαπό 6 εκατοστά θα πρέπει να αφαιρούνται μόλις διαγνωστούν, επειδή έχουν πολύμεγαλύτερη πιθανότητα να είναι κακοήθεις ή να αιμορραγήσουν .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου