του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr
Η 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μαςπροτρέπει να αποδώσουμε με μεγαλύτερη ένταση και έμφαση την τιμή και τηναναγνώριση που αρμόζει και πρέπει στην κάθε γυναίκα, για την αναμφίβοληπροσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεταικάθε χρόνο την 8η ημέρα τουΜάρτη, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας, πουπραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη την 8η Μαρτίου 1857 από εργάτριεςκλωστοϋφαντουργίας, οι οποίες ζητούσαν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας σταεργοστάσια που δούλευαν.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα τωνΗνωμένων Πολιτειών της Αμερικής οριοθετεί εκ νέου την 8η Μαρτίου ως Ημέρα τηςΓυναίκας το 1909, με ένα λαμπρό εορτασμό και δυο χρόνια αργότερα, η ημέρα αυτήυιοθετείται επίσημα και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ακόμα και στη Ρωσία τουLenin, η 8η Μαρτίου καθιερώνεται ως επίσημη αργία.
Η άνοδος του φεμινιστικούκινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60, σε συνδυασμό με την απαίτηση γιαισότητα των δύο φύλλων, έχει τεράστια απήχηση και μοιραία ο Οργανισμός ΗνωμένωνΕθνών αναγνωρίζει την 8η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας το 1975, εστιάζονταςστην ανάδειξη και επίλυση των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Δυστυχώς σήμερα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό τηςυπόβαθρο, με αποτέλεσμα να εορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας των αντρών προς τογυναικείο φύλο, η οποία εξαντλείται σε χειρονομίες προσφοράς λουλουδιών, γλυκώνκαι δώρων.
Στην εποχή μας, αν και αρκετάαπό τα αιτήματα των γυναικών έχουν ικανοποιηθεί στις ανεπτυγμένες χώρες, οεορτασμός της ημέρας αυτής παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος επειδή σε πολλάμέρη του κόσμου καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών, ενώτο αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε κάθε γωνιά του πλανήτη παραμένειανικανοποίητο.
Σήμερα, οι άνισες συνθήκεςζωής και εργασίας των ανδρών και των γυναικών επιδεινώνονται εξαιτίας τηςσοβαρής οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Σε περιόδους κρίσηςη αρχή της ισότητας των φύλων αποτελεί πολυτέλεια, αλλά βασική συνιστώσα της αναπτυξιακής,κοινωνικής και πολιτιστικής πολιτικής με την οποία θα επιχειρηθεί το ξεπέρασματης κρίσης.
Σε τέτοιες περιόδουςπλήττονται πάντοτε περισσότερο οι αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, στις οποίες οιγυναίκες εκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό. Πολλές κατηγορίες γυναικώναντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, όταν οι διακρίσεις λόγω φύλου διαπλέκονταικαι ισχυροποιούνται από διακρίσεις που οφείλονται σε μορφές κοινωνικήςανισότητας όπως η κοινωνική τάξη, η εθνική καταγωγή, η αναπηρία, η ηλικία, οισεξουαλικές προτιμήσεις, ο απομακρυσμένος τόπος διαμονής κ.α. Οι άνεργες, οιμετανάστριες, οι νέες, οι διαζευγμένες, οι γυναίκες με αναπηρίες, οι γυναίκεςτων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, και οι γυναίκες των νησιωτικών καιορεινών περιοχών αποτελούν ομάδες γυναικών, οι οποίες είναι περισσότεροευάλωτες, όχι μόνο στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αλλά και στην άσκησηανδρικής βίας σε όλες τις μορφές της.
Είναι χρέος όλων μας να παρέχουμε αδιάκοπα την στήριξήμας σε κάθε προσπάθεια που έχει ως στόχο να κάνει πράξη στην καθημερινή μαςζωή, την ισότιμη συμμετοχή, τις ισότιμες ευκαιρίες ανδρών και γυναικών, τηνισότητα μεταξύ των δύο φύλων.
Διότι παρά τις μακροχρόνιες προσπάθειες και τουςπολύχρονους αγώνες τους και παρά τα σημαντικά επιτεύγματα, οι γυναίκες εξακολουθούνακόμα και σήμερα να σημειώνουν υψηλά ποσοστά στην ανεργία, στις απολύσεις, στιςάτυπες μορφές απασχόλησης, στην ανασφάλιστη εργασία, στην εκμετάλλευση και στηβία.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπειη οικονομική κρίση που βιώνουμε ως χώρα να αποτελέσει αιτία περαιτέρωυποβάθμισης της θέσης της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνίας μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου