τουΑλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr
Οκόσμος που επισκέπτεται μια χώρα για να συνδυάσει τις τουριστικές υπηρεσίες και τις ιατρικές υπηρεσίες, πρέπει να έχει ευκολίες στην περίπτωση πουείναι άτομα σε φάση αποκατάστασης ή ανάρρωσης από κάποια επέμβαση. Φυσικάπρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ). Η προσβασιμότητα δεν νοείται μόνο ωςδιεύρυνση της χρηστικής δυνατότητας συγκεκριμένων δομημένων(δημόσιων ή όχι) χώρων, δε νοείται μόνο ως παράμετρος κατασκευαστικήςαρτιότητας ενός κτηρίου ως προς τα δομικά του στοιχεία, ούτε ως δυνατότηταμετακίνησης μόνο.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενώαποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι μιας τουριστικής δραστηριότητας, στην περίπτωσηΑμΕΑ αποτελούν φραγμό στην ομαλή διαμονή και μετακίνηση τους στα μεγάλα αστικάκέντρα της Ελλάδας, άλλα και στην επαρχία. Σαν αποτέλεσμα, πάρα πολύ λίγοιπαρατετραπληγικοί μπορούν να κυκλοφορήσουν αφού ακόμα και αν προσπαθήσουν θασυναντήσουν τεράστια προβλήματα.
Η πόλη και συγκεκριμένα ταεμπορικά και δημόσια κτίρια, οι κοινωνικοί, αθλητικοί και θρησκευτικοί χώροι,τα Νοσοκομεία ,οι δρόμοι και όλοι οι δημόσιοι χώροι καθώς και οι χώροιπολιτιστικών εκδηλώσεων πρέπει να είναι προσπελάσιμοι και προσιτοί σταμειονεκτούντα και ανάπηρα άτομα.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μετάαπό έρευνα επιτόπιας καταγραφής στην Αθήνα, η προσπελασιμότητα σε μουσεία είναιμέτρια έως πολύ κακή σε ποσοστό 83,3% (με το πολύ κακή να ανέρχεται στο 50%)
Εκτιμάται ότι πάνω από 40εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ακόμη δεν πηγαίνουν διακοπές. Για πολλούς απόαυτούς η κάποια μορφή αναπηρίας τους θεωρείται το κυρίως εμπόδιο που παρακωλύειτην πρόσβαση τους σε πολλές από τις υφιστάμενες προσφερόμενες τουριστικέςυπηρεσίες. Ωστόσο, η ζήτηση για πρόσβαση σε
τουριστικές υπηρεσίεςαυξάνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε όλοι εκείνοι που εμπλέκονται στην τουριστικήβιομηχανία αναγκάζονται να αναγνωρίσουν στους τουρίστες με αναπηρία ότιαντιπροσωπεύουν μια πολύ σημαντική ομάδα καταναλωτών που περιμένουν ακόμη γιααύξηση διαθέσιμων, κατάλληλων ποιοτικών τουριστικών προσφορών και υπηρεσιών πουνα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στις απαιτήσεις τους. Επιπλέον αξίζει νασημειωθεί ότι οι περισσότεροι τουρίστες με αναπηρία συνοδεύονται στα ταξίδιατους από τουλάχιστον άλλο ένα άτομο, οπότε και η εν λόγω ομάδα καταναλωτώνείναι μεγαλύτερη, επομένως αξίζει σοβαρότερης εμπορικής προσοχής.
Ένα από τα κύρια εμπόδια πουαντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι η αρνητική στάση και ηπροκατάληψη της κοινωνίας. Παρά την αξιοσημείωτη πρόοδο, οι αντιλήψεις για τοτι σημαίνει να έχει ένα άτομο ειδικές ανάγκες παραμένουν βαθιά ριζωμένες στιςεκπαιδευτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές πρακτικές. Συνεπώς τα άτομα με ειδικέςανάγκες έχουν περιορισμένες ευκαιρίες για
εκπαίδευση, συμμετοχή στηνκοινωνική ζωή, ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και ανάπτυξη των προσόντων. Πρέπεισυνεπώς να γίνουν πολλά για να αλλάξουν τα στερεότυπα για τα άτομα με ειδικέςανάγκες στην κοινωνία. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα αξιοποιηθούν οι δυνατότητεςτων ατόμων με ειδικές ανάγκες, ούτε η συμβολή
τους στην κοινωνία.
Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μεάτομα με αναπηρία πρέπει να είναι σε θέση να τα εξυπηρετήσουν όσο το δυνατόνκαλύτερα. Στις επαφές αυτές περιλαμβάνονται διαπροσωπικές συνομιλίες, μέσωτηλεφώνου, δια αλληλογραφίας ή μέσω ταξιδιωτικών γραφείων ή τρίτων.
Στις περισσότερες περιπτώσειςπρέπει να αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία κατά τον ίδιο ακριβώς τρόποόπως και οποιονδήποτε άλλο πελάτη, με τη διαφορά ότι ίσως χρειάζεται λίγοπαραπάνω χρόνο εάν υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας.
Οι τουρίστες με αναπηρίααποδέχονται σε γενικές γραμμές ότι τα επίπεδα προσβασιμότητας που παρέχονταιαπό τα ξενοδοχεία κάθε άλλο παρά τέλεια μπορούν να θεωρηθούν, και ότι ο ρυθμόςπροόδου προκειμένου να επιτευχθεί πλήρης προσβασιμότητα δυσχεραίνεται απόοικονομικά εμπόδια.
Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα μεαναπηρία δεν είναι προβλήματα υποδομής, αλλά συμπεριφοράς.Αναμφισβήτητα, η αρνητική συμπεριφορά θεωρείται το μεγαλύτερο εμπόδιο για άτομαμε προβλήματα ψυχικής υγείας ή μαθησιακές δυσκολίες που επιθυμούν ναταξιδέψουν.
Η αλλαγή στη συμπεριφοράμπορεί να ενέχει ελάχιστο κόστος
Normal 0 false false false EN-US JA X-NONE /* Style Definitions */table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:JA;}Ο αριθμός των προσπελάσιμωνξενοδοχείων και των άλλων αντίστοιχων καταλυμάτων ανά την Ευρώπη είναι πολύχαμηλός, ενώ ακόμα και εκείνα που θεωρούνται προσπελάσιμα πολύ σπάνια καλύπτουναπολύτως τις ανάγκες των φιλοξενούμενων με αναπηρία. Το 10-20% των Ευρωπαίωνπολιτών έχει κάποιου είδους αναπηρία και τα ποσοστά αυτά αυξάνονται σταδιακά μετη γήρανση του πληθυσμού της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα ο τουρισμός γιαάτομα με ειδικές ανάγκες δεν είναι ανεπτυγμένος όσο θα έπρεπε για μια ευρωπαϊκήπόλη. Αυτή η κατηγορία επισκεπτών στην Ελλάδα δεν είχε ποτέ προβλεφθεί ταπροηγούμενα χρόνια για αυτό και δεν υπήρξε καμία υποδομή στα ξενοδοχεία. Τατελευταία χρόνια γίνανε και γίνονται κάποιες προσπάθειες για την νέα αυτή κατηγορίακαταλυμάτων αλλά θα πρέπει να είναι υποχρεωτικές οι υποδομές σε όλες τιςκατηγορίες ξενοδοχείων και σε κάθε είδους καταλύματα, καθώς και να δοθούν
ειδικά κίνητρα στουςεπιχειρηματίες έτσι ώστε ανεξαρτήτου κόστους οι επιχειρήσεις να προχωρήσουν σεαυτές τις υποδομές των μονάδων.
Αν θέλουμε ιατρικό τουρισμό,το κράτος , η πολιτεία , η κυβέρνηση , η αυτοδιοίκηση και όλοι οι αρμόδιοιφορείς, θα πρέπει επιτέλους, να δώσουν την κατάλληλη σημασία και την οριστικήλύση στο θέμα των ΑΜΕΑ όχι μόνο στον τουριστικό τομέα αλλά και σε όλα ταδημόσια ή ιδιωτικά κτίρια που λειτουργούν για το κοινό, είτε είναι δημόσιεςυπηρεσίες είτε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου