Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ομιλία της Μαρίας Χιόνη με τίτλο "Αποτελεσματική Επικοινωνία με τον Ασθενή σε Δύσκολες Καταστάσεις. Από την θεωρία στην Πράξη" κλείνοντας την 6η Διημερίδα «Επιχειρηματικότητα & Επικοινωνία Υγείας» στο Εκθεσιακό Κέντρο «Metropolitan Expo»
Στην πατρίδα μας είναι εντυπωσιακό το πόσο λίγη σημασία δίνεται στην εκπαίδευση των γιατρών στον τρόπο επικοινωνίας με τον άρρωστο και ιδιαίτερα στην προσπάθεια τροποποίησης των παραγόντων κινδύνου με αλλαγή του τρόπου ζωής. Στο πανεπιστήμιο αλλά και στα χρόνια της ειδικότητας καμία οργανωμένη προσπάθεια δε γίνεται σε αυτό το αντικείμενο. Στα αλλεπάλληλα μικρά και μεγάλα ιατρικά συνέδρια η έμφαση δίνεται μόνο στη φαρμακευτική αγωγή.
Οι γιατροί- σύνεδροι δέχονται έναν καταιγισμό πληροφοριών για νέα και ακριβά αντιυπερτασικά, στατίνες και άλλα υπολιπιδαιμικά, αντιδιαβητικά αλλά και φάρμακα για την παχυσαρκία που ευτυχώς ένα ένα αποσύρονται από την κυκλοφορία λόγω σοβαρών παρενεργειών. Ακόμα και για το κάπνισμα η έμφαση δίνεται στα φάρμακα και στα «ειδικά κέντρα». Όταν οι ομιλητές αναφέρονται στην αλλαγή του τρόπου ζωής συνήθως τονίζουν το πόσο δύσκολο είναι αυτό, σκορπώντας στο ακροατήριο την αίσθηση ότι είναι χαμένος χρόνος και μάταιη η κάθε προσπάθεια να συνετισθούν οι άρρωστοι. Έτσι ο κάθε γιατρός σήμερα έχει υποστεί πολλαπλές «πλύσεις εγκεφάλου» τόσο από τα ιατρικά συνέδρια όσο και από τα ιατρικά έντυπα και την κάθε είδους «ενημέρωση», ώστε στην αναγνώριση οποιουδήποτε παράγοντα κινδύνου σε έναν άρρωστο, αυτόματα και αντανακλαστικά το χέρι του να πηγαίνει στο συνταγολόγιο. Η εύκολη και βολική λύση αντικαθιστά τη σωστή ιατρική
Αν ένας γιατρός θα πρέπει να αναγγείλει στον ασθενή του και την οικογένειά του ότι έχει καρκίνο, και αυτό σε μια συνάντηση 10 έως 20 λεπτών, δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι ο τρόπος με τον οποίο θα ειπωθεί αυτό το πράγμα θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη του ασθενούς για όλη τη ζωή.Η δημιουργία της απαραίτητης συναισθηματικής σχέσης ιατρού-ασθενούς είναι ένα από τα κυριότερα συστατικά για την αποτελεσματική μεταξύ τους επικοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα συμβάλλει στην επιτυχία της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Στη σχέση αυτή, ο ιατρός αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που παρουσιάζει ο ασθενής τόσο από σωματικής πλευράς όσο και από ψυχολογικής και κοινωνικής.
Ο στόχος του ιατρού είναι να επαναφέρει την υγεία του ασθενούς στην αρχική κατάσταση, ενώ ο στόχος του ασθενούς
είναι να προσπαθεί να θεραπευτεί. Ο ρόλος του ασθενούς τού προκαλεί δυσαρέσκεια και σίγουρα δεν είναι καθόλου επιθυμητός, με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει στις καθημερινές δραστηριότητες και υποχρεώσεις.
Διαβάστε επίσης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου