Από το 2013 όμως με την ψήφιση του 2ου μνημονίου καθιερώθηκε στην «δημοκρατική» Ελλάδα η έννοια της Συλλογικής Ευθύνης των Ιατρών , των Φαρμακοποιών των Ιατρικών Εταιρειών και των Κλινικών. Η καθιέρωση της συλλογικής ευθύνης έγινε καθ’ υπαγόρευση και με πίεση των Τροϊκανών επί το κομψότερο θεσμών με την μορφή του claw back.
Το claw back είναι η αυτόματη επιστροφή που o ΕΟΠΥΥ χρησιμοποιεί ως ποινή (?) στις περιπτώσεις που ένας εκ των προαναφερθέντων κλάδων στους διαφόρους κωδικούς πληρωμής υπερβεί το προϋπολογισμό που έχει προβλεφτεί για αυτούς . Το claw back είναι μια οριζόντια , και γι’ αυτό άδικη περικοπή, που επιβάλλεται σε όλους ανεξάρτητα από το εάν έχουν παρουσιάσει αύξηση η μη των τζίρων τους δεν περιέχεται στην αρχικά σύμβαση και επιβλήθηκε νομοθετικά με έτσι θέλω πάνω στο κρατικό τιμολόγιο του 1991 και με περικοπή αυτών των αμοιβών κατά 40 % και την αυτόματη επιβολή έκπτωσης ανάλογα με τον τζίρο
Για την ιστορία όρος τo claw back ή επανάκτηση, είναι μια ειδική συμβατική ρήτρα που συνήθως περιλαμβάνεται στις συμβάσεις απασχόλησης των χρηματοπιστωτικών εταιρειών. Ο σκοπός της ρήτρας είναι να εξασφαλίσει μια επιλογή για έναν εργοδότη να περιορίσει τα μπόνους σε περίπτωση καταστροφικής αλλαγής σε μια εταιρεία, όπως σε αυτήν της οικονομικής κρίσης του 2007-2010.
Γενικά το claw back χρησιμοποιείται ως ρήτρα ή ως ποινή για κάτι που επέφερε ζημιές οπότε εφόσον έχουν δοθεί παραπάνω χρήματα μπορούν να επιστραφούν από τους παραλήπτες εφόσον περιλαμβάνεται στην σύμβαση. Γνωρίζοντας κάτι τέτοιο τα στελέχη επιχειρήσεων που υπογράφουν μια σύμβαση claw back ζητούν και λαμβάνουν μεγαλύτερες του συνηθισμένου αποδοχές.
Εχει παρατηρηθεί ότι το clawback βοηθά να αποτραπεί η απάτη με την αλλοίωση των στοιχείων και βιβλίων της επιχείρησης προκειμένου να εμφανίσουν μια άλλη εικόνα από την πραγματική, όπως έκαναν πολλές εταιρείες από αυτές που πτώχευσαν στην Αμερική ( διάβασε περισσότερα στο: http://medlabkorner.blogspot.com/2013/11/ti-clawback-rebate-rebate-deduction.html#ixzz4JYTg1rEr )
Στο χώρο της εργαστηριακής ιατρικής υπάρχουν περι 3000 ιδιωτικά εργαστήρια διαφόρων μορφών , ατομικά , εταιρικά , με μία ή και περισσότερες ειδικότητες που λειτουργούν ως πολυϊατρεία (φερόμενα ως Διαγνωστικά Κέντρα όρος που χρησιμοποιείται καταχρηστικά αφού ο νόμος ρητά απαγορεύει την χρήση του όρου) Από αυτά τα εργαστήρια (στοιχεία του 2011) τα 15 μεγαλύτερα έχουν το 46 % της αγοράς τα υπόλοιπα 2985 περίπου το 54 % .
Σύμφωνα με τις διατάξεις περί επανάκτησης (claw back) οι «πάροχοι» υποχρεούνται να επιστρέψουν ποσοστό του τζίρου τους κατά το ποσοστό υπέρβασης του προϋπολογισμού. Έτσι παρατηρείται εάν τα μεγάλα εργαστήρια κάνουν υπέρβαση στον προϋπολογισμό αυξάνοντας του τζίρους τους π.χ. κατά 30 % του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ να μοιράζονται με όσους δεν έχουν συμβάλει στην σπατάλη περίπου το 50 % της υπέρβασης.
Από την άλλη μεριά έχει παρατηρηθεί μια τεχνητή αύξηση των συνταγογραφούμενων εξετάσεων με πλασματικές ή και πλαστές συνταγές που είναι εις βάρος τόσο των ασφαλισμένων όσο και των συμβεβλημένων παρόχων που δεν μετέχουν σε αυτό «πάρτι» Οι μέθοδοι που μετέρχονται οι επιτήδειοι αυτοί συνταγογράφοι και αποδέκτες των παραπεμπτικών είναι γνωστές το αντίδοτο επίσης . Τόσο η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ όσο και η πολιτική ηγεσία του ΥΥ ολιγωρούν με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος και άφθονο ασφαλιστικό χρήμα χρησιμοποιώντας τα claw back και rebate ως μίζα για την σύμβαση που έχουν οι γιατροί και τα εργαστήρια .
Δρ Λεωνίδας Αναγνώστου
Βιοπαθολόγος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου